Eens was er een meisje dat sliste. Ze heette Frieda Splitter en ze woonde in de Eisensteinstraat in Sassenheim. Op school noemden de mensen haar ‘lispeltuut’. Elke woensdag ging ze naar de logopedist om het puntje van haar tong te trainen. Ze likte hagelslagjes op en zei twintig keer 'fietsenstalling' - bodybuilding voor de tong.
Allemaal vergeefs. Toen Frieda dertig was, sliste ze nog
steeds. Haar tong hing één millimeter te ver naar voren, tegen haar
tanden aan, waardoor er voortdurend lucht ontsnapte als ze woorden zei met een
s of een t of een z. Kun je nagaan. Als het haar lukte om haar tong net iets
sterker te maken en hem één millimeter verder naar achter te houden, dan zou
haar probleem opgelost zijn. Dan was ze een ander mens!
Inmiddels werkt Frieda bij een NGO. Eigenlijk wil ze de wereld veranderen.
Maarja, hoe kan zij ooit de mentaliteit van multinationals veranderen en wetten eerlijker maken, als het haar niet eens lukt om haar eigen tong één millimeter naar
achteren te trekken. Tsssssssssssssssssssssssssssssssss
Geen opmerkingen:
Een reactie posten