Niet lang geleden leerde mij een hip woninginrichtingsprogramma dat een boekenkast er trendy uitziet wanneer je de boeken op kleur sorteert. Elsschot kan dan plots de buurman van Schiller en Brusselmans zijn. In de boekwinkel zoek je niet meer naar titels, maar naar kleuren.
Zelf was ik altijd een groot voorstander van het sorteren op familie. Zet Harry Mulisch nooit naast Henri Michaux, dan gebeuren er vreselijke dingen, was mijn gedachte. Auteurs die elkaar hebben geinspireerd of die een zelfde sfeer uitademen zijn vast goede boekenkastburen. Vandaar dat in mijn kast nooit een alfabetisches orde bestond.
Totdat ik een week geleden mijn pleidooi over het "sorteren op familie in plaats van op alfabet " weer eens hield. Een vriend vertelde mij: "Ja maar, jij hebt toch helemaal geen boeken van Mulisch". Sindsdien staan Cortazar en Canetti vlak naast elkaar. Er is tot nu toe niets vreselijks gebeurd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten