Frieda wordt wakker en pakt haar telefoon. ‘Koud’ twittert
ze. Even later zet ze vanuit de keuken een foto van haar koffie op Facebook. ‘Koffie’
schrijft ze erbij. Op weg naar de tram ziet Frieda hoe een hondje door een
windvlaag wordt opgetild en bijna in het kanaal belandt. Ze besluit door te
lopen en er later over te berichten op de social media. Het waait zó hard, dat
er bij halte Van Speijkstraat een hoos de tram binnen blaast. Frieda wil ‘het waait
in de tram’ op haar tijdlijn schrijven, net als de mensen om haar heen, die ook allemaal naar hun telefoons grijpen. Maar als Frieda midden in haar tweet
zit, tikt een mevrouw tegen haar schouder. Of Frieda even kan helpen om de rollator
naar buiten te tillen. Terwijl Frieda snel haar tweet afmaakt, springt even verderop een jongen op die zich over de oude mevrouw ontfermt. Frieda laat haar telefoon
op haar schoot vallen. Ze weet even niet wat ze moet twitteren.
1 opmerking:
Het leven is niet bij te twitteren
Een reactie posten