De oervader van het waterhoentje van Tristan da Cunha was een excellent piloot. Hij vloog vanuit Afrika naar het afgelegen eiland in de Atlantische Oceaan. Honderden kilometers over zee. Naar een land waar nog nooit een waterhoen was geweest. Daar streek hij neer en kreeg hij kinderen. Naarmate de jaren verstreken en de generaties voorbijtikten, gleed de kracht van het vliegen uit de zwarte vleugels van het beestje. Je hoeft immers niet te vliegen op een geïsoleerd eiland. Het vliegen evolueerde weg, zeg maar. De nazaten van de oerhoend van Tristan da Cunha werden over de hele wereld beroemd.
Ondanks hun grote gevoel van trots, werden de vogeltjes geplaagd door een belangrijke vraag. Een taboe eigenlijk, dat aan de essentie van hun bestaan raakte. Op een nabijgelegen eiland, zo'n 400 kilometer van Tristan da Cunha, leefde nog een waterhoenensoort die niet kon vliegen. Deze vogels wilden bij de NATO patent aanvragen op hun niet-vliegkunsten. Vanuit heel de wereld bogen wetenschappers zich over de afkomst van de beesten...
Dit is waar gebeurd!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten