Het einde van de wereld ligt op een heuvel boven de Zwitserse stad Biel. In een verhaal van Robert Walser zwerft een weeskind eenzaam en alleen dagenlang rond, op zoek naar het einde van de wereld, totdat het op deze plek aankomt. Het einde van de wereld is een restaurant, waarin tijdens het bezoek van Frieda een dikke vrouw met een grote pruik muffig lacht en twee grauwe heren en een kind grote happen käsebrot eten. De beklemming en de troosteloosheid van het publiek, de wandbedekking, het uitzicht, doen Frieda zich afvragen waarom Walser in godsnaam deze Stube in de literatuur vereeuwigde. ,,Of de schrijver hier vaak kwam?'', vraagt Frieda aan de eigenares. ,,Nee, die is hier een enkele keer geweest'', antwoordt deze ongeïnteresseerd. Kennelijk liep Walser altijd hard door als het End der Welt naderde. Gelukkig maar. PS: jammer dat ik geen camera bij mij had. In het geboortehuis van RW is nu een goedkope sportschoenenwinkel.
dinsdag, augustus 14, 2007
Das End der Welt
Het einde van de wereld ligt op een heuvel boven de Zwitserse stad Biel. In een verhaal van Robert Walser zwerft een weeskind eenzaam en alleen dagenlang rond, op zoek naar het einde van de wereld, totdat het op deze plek aankomt. Het einde van de wereld is een restaurant, waarin tijdens het bezoek van Frieda een dikke vrouw met een grote pruik muffig lacht en twee grauwe heren en een kind grote happen käsebrot eten. De beklemming en de troosteloosheid van het publiek, de wandbedekking, het uitzicht, doen Frieda zich afvragen waarom Walser in godsnaam deze Stube in de literatuur vereeuwigde. ,,Of de schrijver hier vaak kwam?'', vraagt Frieda aan de eigenares. ,,Nee, die is hier een enkele keer geweest'', antwoordt deze ongeïnteresseerd. Kennelijk liep Walser altijd hard door als het End der Welt naderde. Gelukkig maar. PS: jammer dat ik geen camera bij mij had. In het geboortehuis van RW is nu een goedkope sportschoenenwinkel.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Een mooi beeld, dat laatste, troosteloze restaurant waarna alles ophoudt.
Maar wat moet een echte wandelaar zoals Walser ook met een eindstation van welke soort dan ook? Misschien niet zo verwonderlijk dat hij er liever met een boog omheen liep (een meanderende ook nog).
Het verhaal over het weeskind is mij helaas niet bekend. Weet u de titel? Al zal dat niet de enige reden zijn om uw fraaie en aangenaam wispelturige weblog nog eens open te slaan.
Een reactie posten