Sterre der Zee, vergeet de treinreizigers niet!

Altijd als Frieda op het station in Den Haag staat te wachten op de trein, dan denkt zij aan de Scheveningse vissersvrouw, die aan de andere kant van de stad uitkijkt over de zee. Sinds mensenheugenis wacht zij daar op haar man die lang geleden uitvoer om haring of kabeljauw te vangen. Wie brengt ooit de moed op om haar te vertellen dat hij waarschijnlijk nooit zal wederkeren?
Dan vouwt Frieda haar handen op haar buik, heft haar kin, en denkt aan al die mensen die iedere dag in de treinen stappen om te vertrekken naar god weet ik waar. Sterre der Zee, vergeet de treinreizigers niet!