Hoe de verworpenen der aarde innig ontwaken

Wat doet Pieter Jelles Troelstra toch tussen de madeliefjes in het Haagse Westbroekpark? Natuurlijk kennen jullie net als Frieda zijn gedichten over de Friese natuur (als de bomen kaal en naakt zijn, is het lente op het ijs). Maar daar gaat dit monument toch niet over? Troelstra hoort thuis tussen de arbeiders. We zouden de socialist die zich zo bekommerde om de 'verworpenen der aarde' juist op een plek moeten eren waar gewerkt wordt!
Overigens vind ik de pose van de arbeiders bovenop het kunstwerk ook niet echt heel eerbiedig. Wat doen die mannen daar? Ziet volksverheffing er echt zó uit? Beeldhouwer Piet Esser heeft toch een merkwaardig innige voorstelling van hoe de arbeiders elkaar uit de ellende hijsen waar hun klasse onder gebukt gaat.
Esser heeft wel een goede oplossing gevonden om de lieflijke natuur enigszins te compenseren. Het betonnen lijstje rond het kunstwerk heeft wel wat van een fabriekspoort. Maar om nou een hele fabriekspoort na te bouwen in een stadspark?

Troelstra tussen de madeliefjes

Arbeiders, is dit eerbied?