In 1909, op de 150e verjaardag van Friedrich Schiller, was de Duitse dichter Christiaan Morgenstern het zo zat dat Jan en alleman met zijn grote voorbeeld wegliep, dat hij zijn beroemde collega omdoopte in Max Zuttok. Wat Morgenstern betreft hadden de pers en het grote publiek met hun goedkope interpretaties de goede naam van Schiller geheel verziekt.
Een bekend gegeven; alle schrijvers mogen succesvol zijn, maar mijn favorieten houd ik liever voor mijzelf. Het is verschrikkelijk als een unieke voorkeur ineens wordt geannexeerd door de massa. Ik weet nog dat ik drie jaar geleden de boekwinkel binnen liep en daar grote stapels Ernst Weiss bij de kassa zag liggen. Het is niet leuk als je op een feestje andere mensen hoort praten over jouw favoriete boek. Zeker als het ook nog eens familie is! Ongewenste intimiteiten. Vandaar dat ik Morgenstern's gedachte goed kan volgen. Al baalt hij er vast van dat ik - de grote massa - zijn idee herkenbaar vind en algemeniseer.
1 opmerking:
Ja. En VenD verkoopt nu ook al tassen van Oilily!
Een reactie posten