Kinderen krijgen is geen keuze; het overkomt je. Op een dag word je wakker en springen er twee meisjes op je bed. Net als in de rest van het leven gaat dat allemaal vanzelf. Plotseling heb je een vaste baan en wandel je vanuit je eigen auto over een tuinpaadje naar een huis met vijf kamers.
Dat was hoe Frieda als twintiger dacht over familie en gezin. Toen zij als dertiger nog steeds niet wakker was gemaakt door een meisje of een jongetje dat 's nachts bij haar in bed kroop, besloot zij het toch te proberen. In die tijd belde ook de engel Gabriël aan. In de gestalte van een mevrouw van het consultatiebureau, die zich in het huizenblok had vergist, en Frieda voor zwanger hield. De vrouwen raakten in gesprek. 'Het kind komt er', zei de engel, en de deur waaide dicht.
Het liep anders, en vaak vindt Frieda het heerlijk om alleen te slapen in het grote roze bed. Ze heeft
een balkon waar ze 's ochtends haar koffie drinkt, en vrienden die aanbellen om over het nieuws te praten en de nieuwste boeken door te nemen. Over kinderen krijgen heeft Frieda geen enkele twijfel: zij wil wel een kind, en zij wil geen kind.
2 opmerkingen:
Belcampo heeft een verhaal geschreven over een man die wel én niet een gezin heeft. Tegelijkertijd. Ken je dat verhaal? Het gaat zo: een man stapt een trein binnen en treft daar zijn evenbeeld. De mannen raken in gesprek. De één heeft een gezin, de ander is alleen. Ze zijn jaloers op elkaar en besluiten van leven te wisselen. Dat kan, want ze lijken als twee druppels water op elkaar. 'Wat een heerlijk leven!', denken zowel de alleenstaande man met het gezin, en de alleenige gezinsman. Maar na een half jaar hebben ze er genoeg van en ruilen ze weer terug. Ze maken de afspraak dat ze elk half jaar van leven wisselen. Zo hebben allebei de mannen wél kinderen én geen kinderen.
Tja. Ik weet niet of het een keuze is om kinderen te krijgen, of iets wat je overkomt.
Een reactie posten