De beschermheilige van de bbq

Laurens' heilige grill

Ik heb zo te doen met de heiligen. Hun hele leven doen zij goede dingen. En daarna moeten ze - voor de eeuwigheid - op altaren en aan kerkmuren met een martelwerktuig poseren! Waarom moet die arme Katharina toch steeds met dat pijnlijke puntige rad sjouwen? Hoe onsmakelijk is het dat de heilige Erasmus altijd de windas laat zien, waarmee zijn darmen uit zijn lijf zijn gedraaid. En: wie redt Jezus van het kruis?

Het meeste meelij heb ik met de heilige Laurentius. Hij kwam aan zijn eind doordat hij boven een groot vuur werd geroosterd. Laatst zag ik hem nog in de dom van Erfurt. Daar stond hij met een enorme grill in zijn hand. Zijn laatste woorden fluister ik altijd zacht als iemand mij een worstje aanreikt van de bbq: ‘Ik ben al gaar. Keer mij om en eet me op.’