maandag, juni 09, 2014

Cimetière militaire

Deze week heb ik een brief aan het ministerie van defensie gestuurd, met het verzoek om mij later te begraven op een militair kerkhof. Keurig in het gelid. Geen buurman met plastic windmolens aan zijn zerk, geen theelichtjes, geen verlepte violen. Gewoon een wit kruis, met de tekst: Frieda Splitter.
Ik heb ook een brief aan mijn overlijdenspolis vastgeniet. Want mocht de cimetière militaire niet lukken, dan weten mijn nabestaanden dat ze mij stiekem moeten begraven in het bos. In zo’n holletje onder de boom die omwaaide in een storm. Hoe heet zo’n doosje eigenlijk? Mijn as kan daar mooi in uitgestrooid. En daarna graag met een hoogwerker het dekseltje sluiten.

Geen opmerkingen: