Breedgate

Frieda heeft zich nog maar net in de richting van gate 1 begeven, als de schuifdeuren zich openen en mister Breedvoet de bühne betreedt. Het kanten bloesje dat Frieda speciaal voor dit moment heeft gekocht, spant verwachtingsvol om haar borstjes. De witte hakschoentjes waar zij de hele dag op moet lopen beginnen al pijn te doen aan haar enkels. Nu dan. Zoekende blikken, oogcontact.
Een stralende Breedvoet schudt een beleefd knikkende Frieda de hand.
Twee maanden geleden ontmoette Frieda de Duitse meneer in het vliegtuig. Van Shanghai naar Amsterdam hadden zij met elkaar gepraat. Toen Breedvoet Frieda uitnodigde eens bij hem langs te komen, sloeg het tere bakvissenhartje van Frieda driedubbel over en vertrouwde zij hem dagelijks de liefste, mooiste, langste e-mailbrieven toe.
Gezien vanaf de zijkant is Breedvoet inderdaad erg sympatiek, stelt Frieda in de trein van Schiphol naar Amsterdam vast. En misschien droeg hij een pak in het vliegtuig, dat hem bijzonder goed stond? Of was het zijn sjaal die zo veel indruk op Frieda maakte? Wat was het in godsnaam waardoor ik mij al die tijd in de zevende hemel waande? vraagt de hoofdpersoon van dit weblog zich af. Onopvallend knoopt zij haar vest dicht en probeert zij haar oorbellen uit te doen. Aangezien het grote plan van Frieda, namelijk de dag zoenend op een bankje met B. door te brengen, geen optie meer is, slentert zij met hem door de stad.
Verveelde boottour, koude spagetti, overvol terras, pijnlijke tenen.
Vaarwel Breedvoet!