Frieda Splitter praat tegen zichzelf, en de buren luisteren mee. De duif kijkt vanuit de esdoorn in de tuin of zij haar rokjes wel goed strijkt. En de liedjes die Frieda 's ochtends fluit op weg naar het station, echoën terug vanaf steigers en uit de vieze lippen van schimmige passanten.
Frieda's telefoon wordt afgeluisterd. Haar mail was vorige week gehackt. En in de begonia op de schoorsteenmantel wonen luizen en vliegen.
En dan is er de muis in het bed, die soms in Frieda's schoenen slaapt. De brieven in de bus die iemand al gelezen heeft. Soms hoort Frieda zichzelf een zin uitspreken, die niet van haar is. Zij volgt haar benen naar de koelkast, zet een biertje aan haar lippen en laat een hele harde boer. Dan klopt de buurman tegen de muur en draait de duif met opgeheven kin zijn hoofd weg.
1 opmerking:
Heel harde boer
Een reactie posten