De sok van Walter Benjamin

Walter Benjamin (2e van links)

In Berliner Kindheit beschrijft de Duitse filosoof Walter Benjamin hoe hij als kind op ontdekkingsreis gaat in zijn kledingkast. In het achterste hoekje, onder de hemden, schorten en broekjes, ligt zijn schat: een stapel opgerolde sokken. Die te ontvouwen en zijn hand in het binnenste van de sok te schuiven, maakt hem diep gelukkig. Niet omdat het wollen kledingstuk zo lekker warm om zijn hand zit, maar omdat hij in de sok nóg een ontdekking doet. Helemaal onderin vindt hij iets wat hij het ‘meegebrachte’ noemt. Dit omklemt hij stevig met zijn vuist, trekt het naar zich toe, waarna hij enkele tellen later opnieuw een sok in zijn hand houdt. Zo ontdekt hij dat vorm en inhoud, het hulsel en dat wat verhuld wordt, hetzelfde zijn.

Ik denk vaak aan de sok van Walter Benjamin. Als ik bijvoorbeeld een boek heb gelezen en de essentie aan iemand wil vertellen. Of als ik een wetsvoorstel bestudeer en duidelijk wil samenvatten wat die wet nou eigenlijk betekent. Dan denk ik: was heel het leven maar net zo eenduidig als de sok van Walter Benjamin.

Walter Benjamin: Berliner Kindheit um neunzehnhundert. Der Strumpf.