zondag, januari 17, 2010

Stille sneeuw

Zonder ook maar een woord te zeggen had de sneeuw zich die nacht op mijn auto samengepakt. Ik had het kunnen weten, want mijn straat was ook al helemaal wit. Om maar te zwijgen van het zicht uit mijn flat - vijf hoog. ,,Er ist in jeder Weise in seinem Wesen leise'', schreef Robert Walser, de meester van de sneeuwpoëzie. ,,Das Ruhen und das Warten sind seiner üb'raus zarten Eigenheit eigen, er lebt im Sichhinunterneigen.'' Sneeuw valt niet. Tenminste, niet zo ordinair als een regenbui. Dat valt maar. Stort neer op zolderramen. Sneeuw daarentegen wandelt geruisloos naar beneden. ,,Taumelt so weh hinunter vom Himmel. Das Flockengewimmel.'' Neigt wat naar links, of naar rechts en gaat dan heel voorichtig liggen.

Geen opmerkingen: