Nu Frieda bijna een jaar in de flat woont, ontdekt zij een eiland aan de horizon. Onder haar balkon, over de brug, in het water van de Singel ligt een stuk land geheel los van de grassige oever. Verwilderde knotwilgen omsingelen de rand van het eiland, waar verder alleen wat wilde grassen groeien..
Land in zicht. Terra incognita.
Omdat Frieda de eerste is die het eiland heeft ontdekt - want: waarom heeft niemand haar daar eerder op gewezen?- noemt zij het Splittereiland. Een ideale plek om in de zomer heen te varen, of met een grote stok op z'n Fries' naar toe te springen. Kortom: een idylle, en dat voor haar raam op de vijfde.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten