Vanaf haar weblog, haar splittertwitter en vanaf de vijfde etage van haar flat, groet Frieda Splitter de dingen: Dag tas die langzaam valt. Dag bloem op de tafel. Ploem ploem. Daa-ag lieve vis. Dag klein visselijn mijn.
woensdag, maart 14, 2007
Gescheurde mondhoeken
Het staat vooral zo armoedig. Uitgescheurde mondkoeken. Sinds Frieda werd overvallen door de afschuwelijke kerstboom allergie (de allergie bleek later niets te maken te hebben met kerstbomen, maar met een dagcreme van de Tuinen) en haar gezicht in duizenden schilfers uiteen viel, is haar eens zo mooie, sneeuwitte gezichtje in een maand tijd jaren ouder geworden.Eens in de drie weken kleuren haar mondhoeken rood. Frieda smeert dan ijverig de zalf van haar dokter op de wonden. Vanaf nu geldt: zo min mogelijk praten, niet lachen. Als zij niet oppast, dan schieten de scheuren vanuit haar mondhoeken richting haar kin en is zij net een pierrotje. Zo'n zielig, treurig vrouwtje. Jaren ouder. Zo armoedig vooral.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten